با چهار مرحله درمان بیماران مبتلا به ویروس کرونا در حال ظهور آشنا شوید.
به افرادی که علائم خفیف ویروس کرونا را نشان می دهند توصیه می شود:
حداقل یک هفته در خانه بمانید و خود را منزوی کنید.
برخی از افراد مشکلات جدی تری مانند مشکلات تنفسی ،
در این حالت ، بهتر است به دنبال کمک پزشکی باشید.
بیماران کرونا ممکن است نیاز داشته باشند کاویدین-19، که در وضعیت وخیم و بد هستند ، برای بستری شدن در بیمارستان بستری می شوند.
پس از حضور پزشکان ، قبل از تصمیم گیری در مورد گزینه های احتمالی درمان ، تعدادی معاینات و آزمایشات را انجام می دهند.
علاوه بر آزمایش ویروس کرونا ، یکی از مهمترین آزمایشها شامل اندازه گیری سطح اکسیژن در خون است. این به پزشکان اجازه می دهد تا ببینند ریه ها چگونه کار می کنند.
آزمایش فشار خون نیز انجام می شود تا مشخص شود آیا بر قلب یا سیستم عروقی وسیع تر فشار وارد می شود یا خیر.
انتخاب بهترین درمان برای کمک به بیمار در مبارزه با ویروس.
انتشار یک سایتتلگرافسری درمان ویروس کرونا ، شامل 4 مرحله، با کمترین شدت با ساخت تدریجی در صورت نیاز شروع می شود.
1- اکسیژن درمانی اولیه
بیماران مبتلا به کروناویروس ، که دچار تنگی نفس شده اند ، برای دریافت اکسیژن کافی در خون خود تلاش می کنند.
بنابراین ، شکل اولیه درمانی که می تواند در بیمارستان انجام شود ، اکسیژن درمانی است.
از ماسک برای بیماران استفاده می شود و هوای غنی از اکسیژن از طریق آن پمپ می شود تا به تنفس کمک کند.
2- اکسیژن درمانی هایپرباریک
مرحله بعدی این است که به بیمار شکل اکسیژن درمانی شدیدتری بدهید.
آنها هوشیار هستند و مجهز به ماسک ضد هوا هستند تا گاز اکسیژن و هوا را فشرده کنند.
پزشکان همچنین علائم حیاتی آنها را از نزدیک زیر نظر خواهند داشت.
3- تهویه مکانیکی
اگر بیمار هنوز در تنفس مشکل دارد و اکسیژن کافی در خون دریافت نمی کند ، پزشکان او را در دستگاه تنفس در بخش مراقبت های ویژه قرار می دهند.
تهویه مکانیکی یک عمل جراحی است که به طور مصنوعی هوا را به داخل و خارج ریه ها هل می دهد.
با یک لوله متصل به یک دستگاه تنفس مصنوعی که در دهان یا بینی بیمار و در پایین نای قرار داده شده است ،
یا گاهی از طریق یک سوراخ مصنوعی در گردن.
وظیفه اصلی ونتیلاتور پمپاژ یا دمیدن هوای غنی از اکسیژن به ریه ها است.
که به آن "اکسیژن رسانی" گفته می شود.
ونتیلاتورها همچنین به حذف دی اکسید کربن از ریه ها ، که به آنها "هواکش" می گویند ، کمک می کنند.
این دستگاهها اساساً بیمار را زنده نگه می دارند ،
و به بدن او زمان کافی برای مبارزه با ویروس بدهید.
4- اکسیژن رسانی غشای خارج بدن (ECMO)
میزان اکسیژن خون شما باید چگونه باشد و چگونه آن را آزمایش می کنید؟
ریه ها در برخی از بیماران ممکن است آسیب ببینند.
و به دلیل ونتیلاتور بسیار ملتهب می شود ،
برای دریافت اکسیژن کافی به جریان خون.
اگر این اتفاق بیفتد ، پزشکان ممکن است مجبور شوند از دستگاه اکسیژن رسانی غشای خارج بدن (ECMO) استفاده کنند.
اما این یکی از تهاجمی ترین انواع حمایت از زندگی است و همیشه آخرین راه حل در کمک تنفسی محسوب می شود.
دستگاه ECMO مشابه دستگاه قلب و ریه است که در جراحی قلب باز استفاده می شود.
با دور زدن ریه ها ، خون را با اکسیژن تزریق می کند.
سازمان بهداشت جهانی دستورالعمل های موقت در مورد استفاده از دستگاه های ECMO را برای بیماران صادر کرده است کاویدین-19.
این عمل با خارج کردن خون از بدن و سپس پمپاژ آن از طریق ریه مصنوعی معروف به اکسیژن ساز عمل می کند.
سپس خون را با اکسیژن رسانی ، دی اکسید کربن را از بین می برد ، قبل از اینکه دوباره آن را گرم کرده و به بیمار بازگرداند.
بسیاری از عوارض شناخته شده مانند خطر عفونت ، خونریزی ، تشنج و آسیب احتمالی شدید عصبی به دلیل از دست دادن خون وجود دارد.
همچنین ممکن است برای شما جالب باشد که بدانید:داروهایی که در بیمارستانهای ایزوله مصرف می شوند
