شما همیشه از ایمیل استفاده کرده اید ، اما آیا می دانید این ایمیل به چه معناست؟ ادامه مطلب را بخوانید تا در مورد تفاوت روش های مختلف دریافت ایمیل بیشتر بدانید.
این که آیا از ایمیل شرکتی ، سرویس وب مانند Gmail یا Outlook.com یا سرور ایمیل خود استفاده می کنید ، دریافت ایمیل بیش از آنچه در ظاهر به نظر می رسد ، وجود دارد. اگر یک سرویس گیرنده ایمیل تنظیم کرده اید ، بدون شک با گزینه هایی مانند POP3 ، IMAP و Exchange روبرو شده اید. ما تفاوت بین مشتریان ایمیل و پست الکترونیکی وب و پروتکل های مختلف مورد استفاده را بررسی می کنیم.
ایمیل کاربران در مقابل پست الکترونیکی وب
قبل از توضیح پروتکل های مختلف مورد استفاده برای بارگیری ایمیل ها ، بیایید چند دقیقه وقت بگذاریم تا نکات ساده را درک کنیم سرویس گیرندگان ایمیل و کرتاسه به اگر تا به حال یک حساب Gmail ، Outlook.com یا سایر ایمیل های آنلاین راه اندازی کرده اید ، از webmail استفاده کرده اید. اگر از برنامه ای مانند Microsoft Outlook ، Windows Live Mail یا Mozilla Thunderbird برای مدیریت پیام های ایمیل استفاده می کنید ، از یک سرویس گیرنده ایمیل استفاده می کنید.
هم ایمیل و هم سرویس گیرندگان ایمیل ، ایمیل ارسال و دریافت می کنند و از روش های مشابه برای این کار استفاده می کنند. Webmail برنامه ای است که برای اجرا بر روی اینترنت از طریق مرورگر نوشته شده است - معمولاً بدون بارگیری برنامه ها یا نرم افزار اضافی لازم. تمام کارها ، به اصطلاح ، توسط رایانه های از راه دور (یعنی سرورها و دستگاه هایی که از طریق اینترنت به آنها متصل می شوید) انجام می شود.
برنامه های ایمیل برنامه هایی هستند که روی دستگاه های محلی (مانند رایانه شخصی ، لپ تاپ ، رایانه لوحی یا تلفن هوشمند) نصب می کنید. برنامه های مشتری با سرورهای ایمیل از راه دور تعامل می کنند تا ایمیل را بارگیری کرده و برای کسانی که ممکن است مربوط به آنها باشد ارسال کنند. برخی از کارهای پشتیبان برای ارسال ایمیل و تمام کارهای اصلی ایجاد یک رابط کاربری (آنچه برای دریافت ایمیل خود به دنبال آن هستید) در دستگاه شما با استفاده از برنامه نصب شده انجام می شود ، نه مرورگر شما با دستورالعمل از سرور کنترل با این حال ، بسیاری از ارائه دهندگان پست الکترونیکی وب به کاربران اجازه می دهند تا از سرویس گیرندگان ایمیل با سرویس خود استفاده کنند - و این می تواند در اینجا گیج کننده شود. بیایید یک مثال سریع را برای توضیح تفاوت مرور کنیم.
فرض کنید با استفاده از Google Gmail برای یک آدرس ایمیل جدید ثبت نام کرده اید. ارسال و دریافت ایمیل را از طریق سرویس پست الکترونیکی وب با اتصال به آن در مرورگر خود آغاز می کنید. گوگل دو چیز را برای شما ارائه می دهد. مورد اول یک وب جلویی است که در آن می توانید پیام ها را بخوانید ، سازماندهی و تنظیم کنید. دوم سرور ایمیل است که در آن پیامها همچنان ذخیره و مسیریابی می شوند.
حالا ، فرض کنید شما از رابط Gmail گوگل خوشتان نمی آید ، بنابراین تصمیم گرفته اید به یک سرویس گیرنده ایمیل بروید که از Gmail پشتیبانی می کند-خواه رابط رسمی Gmail باشد یا چیزی شبیه برنامه Mail داخلی در دستگاه شما. اکنون ، به جای استفاده از سرویس گیرنده مبتنی بر وب (رابط وب Gmail) برای تعامل با سرورهای Gmail Google ، برنامه ای که استفاده می کنید مستقیماً با سرورهای ایمیل تعامل می کند و به طور کلی از پست الکترونیکی وب جلوگیری می کند.
همه ارائه دهندگان پست الکترونیکی وب امکان استفاده از وب سایت های خود را برای انجام کار شما یا اتصال مشتری به سرورهای خود و انجام کارها از این طریق ارائه می دهند.
اگر از برنامه ایمیل استفاده می کنید ، خواه برای اتصال به سرور ارائه دهنده وب ایمیل ، سرور ایمیل یا سرورهای شرکت شما ، آن سرویس گیرنده با استفاده از یکی از چندین پروتکل ایمیل مختلف مانند POP3 ، IMAP یا Exchange ارتباط برقرار می کند. بنابراین ، اجازه دهید نگاهی دقیق تر به آن ها بیندازیم.
POP3
پروتکل اداره پست (POP) راهی برای تعامل با سرورهای ایمیل ارائه می دهد که به اینترنت بسیار متفاوتی نسبت به امروز ما برمی گردد. کامپیوترها معمولاً دسترسی دائمی به اینترنت ندارند. در عوض ، شما آنلاین می شوید ، آنچه را که باید انجام دهید انجام می دهید و سپس قطع می شوید. این اتصالات همچنین پهنای باند بسیار پایینی در مقایسه با آنچه امروز داریم ، بودند.
مهندسان POP را به عنوان یک راه ساده ساده برای بارگیری نسخه های ایمیل برای خواندن آفلاین ایجاد کردند. اولین نسخه POP در سال 1984 ایجاد شد ، با تجدید نظر در POP2 در اوایل 1985 ایجاد شد. POP3 نسخه فعلی این سبک خاص پروتکل ایمیل است و هنوز هم یکی از محبوب ترین پروتکل های ایمیل است. POP4 پیشنهاد شده است ، و ممکن است روزی توسعه یابد ، اگرچه طی چند سال پیشرفت چندانی حاصل نشده است.
POP3 چیزی شبیه به این کار می کند. برنامه شما به یک سرور ایمیل متصل می شود ، همه پیام هایی را که قبلاً بارگیری نشده اند در رایانه شما بارگیری می کند و سپس ایمیل های اصلی را از سرور حذف می کند. متناوباً ، می توانید برنامه و سرور خود را طوری پیکربندی کنید که ایمیل ها را برای مدت زمان مشخص حذف نکنند ، یا حتی ایمیل های سرور را حذف نکنند - حتی اگر توسط مشتری شما بارگیری شده باشند.
با فرض اینکه ایمیل ها از سرور حذف شده اند ، تنها نسخه های این پیام ها در سرویس گیرنده شما وجود دارد. نمی توانید از دستگاه یا سرویس گیرنده دیگری وارد شوید و این ایمیل ها را ببینید.
حتی اگر سرور خود را طوری تنظیم کرده اید که پیامها را پس از بارگیری حذف نکند ، هنگام بررسی ایمیل از چندین دستگاه ، همه چیز هنوز پیچیده است. در اینجا چند نمونه آورده شده است:
- هنگام ارسال یک ایمیل ، ایمیل ارسال شده در مشتری که از آن ارسال کرده اید ذخیره می شود. شما نمی توانید پیام های ارسال شده خود را در دستگاه های دیگر مشاهده کنید.
- وقتی یک ایمیل را در یک سرویس گیرنده حذف می کنید ، فقط در آن سرویس گیرنده حذف می شود. از سایر مشتریانی که پیام را بارگیری کرده اند حذف نمی شود.
- هر سرویس گیرنده همه پیام ها را از سرور بارگیری می کند. در نهایت چندین نسخه از پیام ها را در دستگاه های مختلف به دست خواهید آورد ، اما روش خوبی برای دسته بندی آنچه خوانده اید و زمان آن وجود ندارد. حداقل ، بدون انجام بسیاری از ارسال ایمیل یا جابجایی در اطراف پرونده های صندوق پستی.
اگرچه این محدودیت ها قابل توجه هستند ، POP3 هنوز یک پروتکل سریع و قدرتمند است که به خصوص اگر فقط ایمیل یک دستگاه را بررسی کنید مفید است. به عنوان مثال ، اگر فقط رایانه خود را با استفاده از Windows Live Mail چک می کنید ، دلیلی وجود ندارد که از POP3 استفاده نکنید.
دسترسی IMAP
پروتکل دسترسی به پیام های اینترنتی (IMAP) در سال 1986 ایجاد شد ، اما در دنیای مدرن امروزی که همیشه در اینترنت حضور دارد و همیشه به هم متصل است ، مناسب است. ایده پشت IMAP این بود که از ارتباط کاربران با یک سرویس گیرنده ایمیل جلوگیری کرد و به آنها این امکان را داد که ایمیل های خود را مانند "در ابر" بخوانند.
برخلاف POP3 ، IMAP همه پیام ها را روی سرور ذخیره می کند. هنگامی که به یک سرور IMAP متصل هستید ، برنامه سرویس گیرنده به شما امکان می دهد آن ایمیل ها را بخوانید (و حتی نسخه هایی را برای خواندن آفلاین بارگیری کنید) ، اما تمام کارهای واقعی روی سرور اتفاق می افتد. وقتی پیامی را در سرویس گیرنده حذف می کنید ، آن پیام در سرور حذف می شود ، بنابراین اگر از دستگاه های دیگر به سرور متصل شوید ، آن را نمی بینید. پیام های ارسالی نیز در سرور ذخیره می شوند و همچنین اطلاعات مربوط به پیام های خوانده شده نیز ذخیره می شوند.
در نهایت ، اگر از چندین دستگاه به سرور ایمیل خود متصل می شوید ، IMAP یک پروتکل بسیار بهتر است. و در دنیایی که مردم عادت می کنند نامه های رایانه شخصی ، تلفن ها و رایانه های شخصی را چک کنند ، این یک تمایز حیاتی است.
اما IMAP بدون مشکل نیست.
از آنجایی که IMAP ایمیل ها را روی سرور ایمیل از راه دور ذخیره می کند ، شما معمولاً اندازه صندوق پستی محدودی دارید (اگرچه این بستگی به تنظیماتی دارد که سرویس ایمیل شما ارائه می دهد). اگر تعداد زیادی ایمیل دارید که می خواهید آنها را نگه دارید ، ممکن است هنگام ارسال و دریافت نامه هنگام پر شدن صندوق ورودی خود با مشکل مواجه شوید. برخی از کاربران با ایجاد نسخه های محلی و بایگانی شده ایمیل ها با استفاده از برنامه ایمیل خود و سپس حذف آنها از سرور راه دور از این مشکل جلوگیری می کنند.
Microsoft Exchange ، MAPI ، Exchange ActiveSync
مایکروسافت توسعه پیام رسان API (MAPI) را بلافاصله پس از توسعه IMAP و POP آغاز کرد. و واقعا برای چیزی بیشتر از ایمیل طراحی شده است. مقایسه دقیق IMAP و POP با MAPI یک فرایند فنی است و از حوصله این مقاله خارج است.
اما به زبان ساده ، MAPI راهی برای ارتباط مشتریان و سایر برنامه های کاربردی با سرورهای Microsoft Exchange فراهم می کند. MAPI قادر است ایمیل ها ، مخاطبین ، تقویم ها و سایر ویژگی های سبک IMAP را همگام سازی کند که همگی به برنامه ها یا برنامه های ایمیل بومی مرتبط هستند. اگر از Microsoft Outlook در محل کار استفاده کرده اید ، از MAPI استفاده کرده اید. در واقع ، همه کارهایی که Outlook انجام می دهد - ایمیل ها ، تقویم همگام سازی ، جستجوی اطلاعات رایگان/مشغول ، همگام سازی مخاطبین با شرکت و غیره - از طریق MAPI کار می کند.
این قابلیت همگام سازی توسط Microsoft به عنوان "Exchange ActiveSync" توصیف شده است. بسته به دستگاه ، تلفن یا سرویس گیرنده ای که استفاده می کنید ، ممکن است این فناوری را یکی از سه پروتکل مایکروسافت - Microsoft Exchange ، MAPI یا Exchange ActiveSync - نامید ، اما همگام سازی ایمیل تقریباً مشابه IMAP ارائه می دهد.
از آنجا که Exchange و MAPI محصولات مایکروسافت هستند ، احتمالاً فقط در صورت استفاده از ایمیل ارائه شده توسط شرکتی که از سرورهای ایمیل Exchange استفاده می کند ، در این پروتکل کار خواهید کرد. بسیاری از سرویس گیرندگان ایمیل ، از جمله برنامه های پیش فرض ایمیل Android و iPhone ، قادر به تبادل ActiveSync هستند.
سایر پروتکل های ایمیل
بله وجود دارد پروتکل های دیگر برای ارسال ، دریافت و استفاده از ایمیل ، اما اکثریت قریب به اتفاق مردم از یکی از سه پروتکل اصلی - POP3 ، IMAP یا Exchange استفاده می کنند. از آنجا که این سه فناوری به احتمال زیاد نیازهای همه خوانندگان ما را پوشش می دهد ، ما در مورد سایر پروتکل ها به جزئیات نمی پردازیم. با این حال ، اگر تجربه استفاده از پروتکل های ایمیل را دارید که در اینجا ذکر نشده است ، ما علاقه مند هستیم بدانیم - در مورد آنها در نظرات صحبت کنید.
به طور خلاصه: برای تنظیم ایمیل خود از چه چیزی می توانم استفاده کنم؟
بسته به نوع شخصی شما در برقراری ارتباط با ارائه دهنده ایمیل خود ، می توانید نحوه استفاده از ایمیل خود را به سرعت محدود کنید.
- اگر از ایمیل های خود برای بررسی بسیاری از دستگاه ها ، تلفن ها یا رایانه ها استفاده می کنید ، از سرویس پست الکترونیکی وب استفاده کنید یا برنامه های ایمیل خود را برای استفاده از IMAP تنظیم کنید.
- اگر اغلب از پست الکترونیکی وب استفاده می کنید و می خواهید تلفن یا آیپد شما با ایمیل وب شما همگام شود ، از IMAP نیز استفاده کنید.
- اگر از یک سرویس گیرنده ایمیل در یک دستگاه اختصاصی (مثلاً در دفتر خود) استفاده می کنید ، ممکن است POP3 خوب باشد ، اما ما هنوز IMAP را توصیه می کنیم.
- اگر سابقه ایمیل بزرگی دارید و از ارائه دهنده نامه قدیمی بدون فضای زیاد درایو استفاده می کنید ، ممکن است لازم باشد از POP3 برای جلوگیری از اتمام فضا در سرور ایمیل از راه دور استفاده کنید.
- اگر از ایمیل شرکت استفاده می کنید و شرکت شما از سرور Exchange استفاده می کند ، باید از Exchange استفاده کنید.
برای خوانندگان ما که قبلاً این موارد را می دانند ، با خیال راحت به بحث بپیوندید! به ما بگویید که چگونه تفاوت بین تنظیمات رایج رایانامه را برای اقوام و همکاران با چالش تکنولوژی توضیح می دهید. حتی بهتر از این ، این راهنما را در دسترس خود نگه دارید و از توضیح مشکل آن جلوگیری کنید!
